وضعیت مسکن در صورت توافق
اگر قرار باشد ایران و آمریکا به توافق مهمی برسند – به عنوان مثال، توافقی که تحریم‌ها را لغو یا کاهش دهد، کانال‌های مالی را بازگشایی کند و روابط سیاسی را تثبیت کند – بازار مسکن ایران احتمالاً یک سری اثرات موجی را تجربه خواهد کرد. در اینجا خلاصه ای از محتمل ترین نتایج آورده شده است:
📈 اثرات کوتاه مدت:
افزایش اعتماد سرمایه گذاران:
یک توافق احتمالاً اعتماد سرمایه‌گذاران (چه داخلی و چه خارجی) را افزایش می‌دهد و مردم را تشویق می‌کند که پول در ملک و املاک و مستغلات بگذارند.
به دلیل خوش بینی مجدد، قیمت ملک و املاک می تواند به سرعت افزایش یابد، به ویژه در کلانشهر ها .
تثبیت ارز:
در صورت کاهش تحریم‌ها و از سرگیری آزادانه‌تر صادرات نفت، ریال ایران می‌تواند در برابر دلار آمریکا تثبیت یا تقویت شود.
یک ریال قوی‌تر ممکن است تقاضای سفته‌بازی مسکن را به‌عنوان پوششی در برابر تورم موقتاً کند کند.
کاهش انتظارات تورمی:
اگر انتظار می رود تورم کاهش یابد، مردم ممکن است پول خود را از دارایی های “ایمن” مانند مسکن به سرمایه گذاری های مولدتر (سهام، سرمایه گذاری های تجاری) منتقل کنند.
این می تواند تقاضای مسکن را کمی کاهش دهد، بسته به تورم و روند نرخ بهره.
🧱 اثرات میان مدت (6 تا 24 ماه):
ساخت و ساز بیشتر و تامین:
بهبود دسترسی به مواد، مشارکت خارجی و سرمایه گذاری احتمالاً منجر به رونق ساخت و ساز می شود.
با گذشت زمان، این می تواند عرضه مسکن را به ویژه در مناطق شهری افزایش دهد و به طور بالقوه باعث تثبیت یا تعدیل رشد قیمت شود.
افزایش اعتبار و وام مسکن:
یک محیط بانکی بهتر می تواند منجر به دسترسی گسترده به اعتبارات و وام مسکن شود و مالکیت خانه را برای طبقه متوسط قابل دسترس تر کند.
این ممکن است تقاضا را افزایش دهد، اما در بلندمدت قیمت مسکن را نیز بهبود بخشد.
بازگشت سرمایه دیاسپورا:
بسیاری از ایرانیان خارج از کشور ممکن است املاک و مستغلات را مکانی امن برای سرمایه گذاری مجدد در کشور خود بدانند.
این هجوم سرمایه می تواند قیمت ها را در بازارهای پریمیوم افزایش دهد.
🧮 احتمالات دراز مدت:
تثبیت تدریجی بازار:
با عادی سازی تجارت، تنوع اقتصادی و سرمایه گذاری خارجی بیشتر، ملک و املاک و مستغلات ممکن است بخشی از نقش فعلی خود را به عنوان یک محافظ اصلی در برابر عدم اطمینان از دست بدهند.
مسکن ممکن است بیشتر به یک کالای مصرفی تبدیل شود تا یک دارایی سوداگرانه، به ویژه در مناطق غیر مرکزی.
اصلاحات نظارتی:
یک اقتصاد بازتر می‌تواند دولت را به وضع مقررات مسکن، مالیات بر خانه‌های خالی یا مشوق‌هایی برای بازار مسکن وادار کند.
این گام ها بازار مسکن پایدارتر و متعادل تر را تشویق می کند.
🔁 هشدارها:
همه چیز به ماهیت معامله بستگی دارد. اگر موقت، جزئی یا از نظر سیاسی شکننده باشد، افزایش مسکن ممکن است کوتاه مدت یا به شدت سوداگرانه باشد.
احساسات عمومی و اعتماد به عملکرد دولت در مورد توافق نیز رفتار سرمایه گذاران را شکل می دهد.
ریسک سیاسی و تنش‌های منطقه‌ای همچنان می‌تواند منافع را حتی پس از یک توافق از بین ببرد.
خلاصه با توافق قیمت ملک و املاک و بازار مسکن افزایش خواهد یافت. اما اگر توافق صورت نگیرد اونوقت چی؟؟؟ در مقاله بعدی بهش میپردازیم
